Ekspansja turecka.

Otóż Turcy Osmańscy pojawili się na terenie Azji Mniejszej pod koniec
XIII wieku. Była to nowa agresywna wspólnota polityczna. Jej głównym
budowniczym był Osman, który wykorzystał rozpad państwa Turków
Seldżuckich do wzmocnienia swej pozycji.

Następne dziesięciolecia wykorzystali Turcy na ekspansję kosztem
Bizancjum. Po zdobyciu szeregu posiadłości w Azji Mniejszej Osmanowie
przeszli na kontynent europejski zajmując w 1365 roku Adrianopol,
który został stolicą państwa tureckiego. Konstantynopol znalazł się w
morderczym uścisku posiadłości tureckich, otoczony od strony Azji i
Europy. Stolica Bizancjum przetrwała jeszcze prawie sto lat, ponieważ
Turcy zostawili Konstantynopol na boku, kierując się na Bałkany, gdzie
w roku 1389 pokonali Serbów w bitwie na Kosowym Polu. Pod koniec XV
wieku prawie całe Bałkany i Grecja znalazły się pod panowaniem
tureckim. Wobec tureckiego zagrożenia zaczął się odradzać ruch
krucjatowy. Papieże ogłaszali apele o podjęcie wyprawy przeciwko
zagrażającym chrześcijańskiej Europie muzułmanom, podejmowali wysiłki,
by zebrać na nią środki. Turcy jednak w roku 1396 pod Nikopolis
rozgromili wyprawę krzyżową rycerstwa europejskiego na czele z królem
węgierskim, Zygmuntem Luksemburczykiem. Na początku XV wieku na
państwo tureckie uderzył Timur Chromy (Tamerlan), który rozbił Turków
bitwie pod Ankarą (1402) i spowodował dziesięcioletni okres upadku
Turcji.

Nie udało się zorganizować dalszych działań obronnych przed Turkami,
którzy w powrócili do polityki podbojów w latach 20 XV wieku. W 1444
roku pod Warną wojska dowodzone przez króla Węgier i Polski nie
zdołały zatrzymać postępów tureckich, król Władysław Jagiellończyk,
zwany później Warneńczykiem, poniósł śmierć. Konstantynopola nie
ocaliła także unia zawarta z Kościołem katolickim w 1439 roku we
Florencji. W roku 1453 Konstantynopol został zajęty przez wojska
sułtana Mahmeda II Zdobywcy. Konstantynopol, jako Istambuł, stał się
stolicą Turków. Ekspansja turecka stała się w XV wieku jednym z
ważniejszych czynników sytuacji politycznej w Europie, a szczególnie w
Europie Środkowej. Zdobycie Konstantynopola i upadek Bizancjum były
dla Europy głębokim wstrząsem. Doprowadził on do zakończenia
długotrwałych konfliktów zbrojnych (jak pomiędzy państwami włoskimi).
Jednak niestety w obliczu ekspansji tureckiej ówczesne potęgi
europejskie nie potrafiły współdziałać militarnie i politycznie.
Upadek Konstantynopola pod turecką siłą przyczynił się do zadania
ostatecznego ciosu muzułmanom na Półwyspie Iberyjskim i likwidacji
mauretańskiego królestwa w Grenadzie (1492).